عقيده اهل سنت و الجماعت

«رمضان مدرسهٔ هست و به ما آموزش می‌دهد.»

رمضان همیشه سر وقتش می‌آید و در مناسب‌ترین لحظه‌ها، ما را غافل گیر می‌سازد.
خداوند، او را هدیهٔ برای بازسازی، حل تمام مشکلات و زخم‌های روزگار دنیا، به‌ ما ارسال می‌کند.

رمضان می‌آید تا گام‌های که اشتباه برداشتیم را اصلاح نموده و ما را از نو به‌راه درست و راست رهنمون سازد.
از همه مهمتر، به‌ما یاد آوری می‌کند که توانایی این چیزها را داریم:

۱. رمضان به‌ما آموزش می‌دهد که تلاوت و خوانش همه روزهٔ یک جزء از قرآن آن قدر که ما سخت می‌گیریم نبوده؛ بلکه دنیا ما را خیلی دور از دین‌داری نموده و غافل ساخته.

۲. رمضان به‌ما یاد می‌دهد، روزهٔ سه روز در ماه به‌آن حدی که گمان داریم نا ممکن هم نیست. اما، ما در طول سال مشغول چیزهای بوده‌ایم که خدا برای‌مان خلق نموده؛ فراموش از اینکه ما برای چه‌چیزی خلق شده‌ایم و در واقع هدف خلقت خود را فراموش کرده‌ایم.

۳. رمضان به ما گوش زد می‌کند اینکه شب وقت داریم و آن قدر طولانی است که دو رکعت نماز بخوانیم. عبادت و بندگی خدا به این حد سخت و طاقت‌فرسا نیست؛ اما متاسفانه دل‌های مان به خرابه و ویرانه تبدیل شده.

۴. رمضان به‌ما آموزش می‌دهد که توانایی رها کردن و ترک نمودن چیزهای زشت و ممنوعه را به‌خاطر رضای خدا داریم و اینکه در ترک نمودن آن‌چیزها لذت بندگی و رمز و راز موفقیت نهفته است و در واقع ما خیلی ترسو بوده‌ایم نه عاجز و ناتوان از ترک نمودن.

۵. رمضان یادآوری خوب، برای اینکه بدانیم دروازهٔ صدقه و خیرات در طول سال به‌روی مردم باز است می‌باشد. فرد مسلمان در بقیه‌‌ی ماه‌ها هم ولو اینکه معده‌اش خالی نباشد می‌تواند فقرا و ناداران را احساس کند.

۶. رمضان به‌ما آموزش می‌دهد که نماز فجر به آن حدی که شیطان ما را قناعت داده و نفس سرکش ما تسلیم شده سخت و طاقت‌فرسا نیست. در واقع چنانچه مؤذن ما را صدا می‌دارد همانست: «نماز بهتر از خواب است.»

۷. رمضان گوش‌زد می‌کند: رفتن به‌مسجد خلوت با پرودگار است و مسیر و راه آن بهترین لذت و جز در با خدا بودن در چیزی دیگری نمی‌توان سعادت و نیک‌بختی واقعی را یافت.

۸. رمضان یادآوری خوب برای آنهایکه از خانه و خانواده دور است می‌باشد؛ خانه و کانون خانواده گرم‌ترین و صمیمی‌ترین جایی در دنیاست و باهم بودن خانواده روح تازهٔ به‌ انسان می‌بخشد.

۹. رمضان به ما یاد می‌دهد، فرستادن کاسه و طبقی از غذا برای همسایه لطف و مهربانی بوده و پذیرفتن غذای آنها چیزی شبیه به‌نامهٔ محبت آمیز است.

۱٠. رمضان به‌ما یادآوری می‌کند که خانه با صبر و تحمل زنان پابرجاست. چون ساعت اخیر روز می‌باشد و نزدیک افطار تحمل خیلی از چیزها برای ما مردان سخت می‌باشد؛ اما آنها (زنان) در آشپزخانه مصروف آماده نمودن غذا و تلاش برای بهتر آماده‌سازی افطار می‌دارند.
واقعا که مستحق این هستند تا پیشانی‌شان بوسیده شود.

نوشته: أدهم الشرقاوي
ترجمه: افراهیم چرخی